آشنایی با گل آلاله

Ranunculus asiaticus که با نام آلاله ایرانی یا (آلاله فارسی) مشهور است گونه ای گیاه چند ساله از جنس Ranunculus و تیره آلالگان(Ranunculaceae) بومی منطقه مدیترانه شرقی ، جنوب غربی آسیا، جنوب شرقی اروپا (کرت، Karpathos و رودز)، و شمال شرقی آفریقا است.

گل آلاله کم پَر، یک گیاه زینتی بسیار محبوب، در باغها است ، و به طور گسترده ای در نقاط مختلف جهان کشت میشود.

نزدیک به۶۰۰ گونه آن از گل آلاله در جهان شناخته شده است. در ایران در حدود۶۰ گونه از این گیاه می روید و برخی از این گونه ها در بعضی از مناطق ایران به صورت خودرو و بومی دیده می شود. آلاله های خودرو در جنگل ها، مرداب ها، کنار نهرها، چشمه ها، حاشیه کشتزارها و جاده ها، در آبهای کم عمق باتلاق ها و نیز در کوهستان ها می رویند.

این یک گیاه در حال رشد به 45 سانتی متر بلندی میرسد. دارای ساقه های ساده و یا پر شاخه است. برگ های پایینی آن سه لوب دارند، و برگ های بالاتر آن بر روی ساقه عمیق تر می باشند و مانند ساقه، کرک دار یا هستند. گل آن با قطر حدود 3 تا 5 سانتی متر است و رنگ آن متغیر قرمز صورتی ، زرد ، یا سفید میباشد و یک تا چند گل در هر ساقه می روید.

آلاله در فضای آزاد در اوایل تابستان گل می دهد ولی در گلخانه می تواند در زمستان و بهار از گل های آن استفاده کرد. با گرم شدن هوا در تابستان برگ های آن زرد میشوند.

گل آلاله زمین های قوی، سالم باخاک غنی، خفیف تا ملایم قلیایی و اسیدی و هوای آفتابی را می پسندد. در فصل بهار نیاز آبی آن بالا است و در تابستان با زرد شدن برگ ها، آبیاری کاهش می یابد تا اینکه متوقف شود. به سرمای زیاد حساس است و در زمستان گیاهان جوان باید با خاک پوش پوشانده شوند. دمای شبانه 7 تا 10 درجه و دمای روزانه حداکثر 20 درجه سانتیگراد برای این گیاهان مناسب است.

پس از دوره گلدهی وقتی بوته ها خشک شدند، شاخ و برگ گیاه را قطع کرده، آبیاری را متوقف کرده و ریشه ها را در بستر به حال خود رها کنید. پس از طی دوره خفتگی در پاییز دوباره آبیاری نمایید تا گیاهان رشد کنند. گاهی پنجه ها را از خاک خارج کرده وپس از تمیز کردن، در سایه خشک کنید. سپس آنها را در شن خشک تا هنگام کشت دوباره نگهداری نمایید.

راه دیگر زیاد کردن آلاله تقسیم بوته یا تقسیم ریشه های آن در ماه های اسفند و فروردین است. آلاله برای رشد بهتر، نیاز به جایی آفتابگیر و جریان هوا دارد. خاکی که بوته آلاله در آن کاشته می شود، باید دارای مواد آلی و کود فراوان باشد.

بذر آلاله در ماه های تیر و مرداد در محل اصلی کشت می شود. در طول زمستان برای جلوگیری از سرما زدگی گیاهان جوان، بستر کاشت به وسیله خاکپوش پوشانده می شوند. در این حالت، گیاهان در بهار گل میدهند ولی بهترین گلدهی آنها در سال بعد خواهد بود. گیاهان حاصل رشد کرده و ریشه ژوخه ای تشکیل می دهند. در تابستان، با گرم شدن هوا برگ ها زرد شده و خشک می شود. در این زمان آبیاری قطع می شود تا دوره خفتگی ریشه ژوخه ای سپری شود. در پاییز، دوباره ریشه های ژوخه ای را آبیاری می کنند تا سبز شود. پس از ظهور برگ ها می توان آنها را به محل مورد نظر منتقل کرد. با ادامه آبیاری و مراقبت از گیاه در بهار یا تابستان سال بعد گل ها ظاهر می شود.

تصاویر گل آلاله: